jun
03

Inzicht door observatie

De tijd nemen om iets op je in te laten werken. Lopen door Europa, eerst van de Noord Zee naar de Zwarte Zee en nu van Amsterdam naar Gibraltar, het geeft me een kijkje in de manier waarop de individuele landen omgaan met beheer van natuur en cultuurlandschap. Ik besef nu dat wij in Nederland in een ongelofelijk vogelrijk land leven, in tegenstelling tot de ons omringende landen. Qua beheer doen wij het niet heel erg slecht, het kan natuurlijk altijd beter, maar je ziet hier dat er overleg is om de natuur wat meer ruimte te geven en dat men er niet helemaal negatief tegenover staat. Frankrijk is wat dat betreft een achterlijk land. In Spanje is de wil er wel, de eerste aanzetten worden gemaakt en de omgeving biedt ook veel kansen voor vogels en natuur om nog meer tot bloei te komen. Soms zit het in hele kleine details; op het moment dat er een plekje gereed gemaakt is voor natuurlijk beheer zitten er meteen soorten die zich er thuis voelen. Het zijn postzegelplekjes, maar toch. De Ebrodelta daarentegen zou het meest belangrijke natuurgebied van oost Spanje kunnen zijn ware het niet dat de rijstvelden en de economie die daar op draait niet gebaad is bij rijstzaad etende vogels. Net als in de Camargue is er een strijd tussen economie en natuur die altijd in het voordeel van de eerste uitvalt. Met de huidige vogelstand zou het geen slecht idee zijn om de balans meer richting natuur te laten doorslaan om deze een kans te geven om te overleven.

mei/juni 2018