mrt
12

vooroordelen overboord

Niets is wat het lijkt of zou moeten zijn. Tijdens mijn kunst en wetenschapswandeling van de Noordzee naar de Bosporus blijkt telkens dat de mensen die ik ontmoet ongelofelijk aardig zijn. Dat de armsten onder hen bij wie ik logeerde alles met me deelden, dat je als Nederlander in een Hongaars dorp nog als bezienswaardigheid kan worden onthaald en dat ons perspectief van leven en kijken niet te projecteren valt op de bewoners van een bergdorp in Roemenië. Inmiddels ben ik aangekomen in het zevende land op weg naar het oosten, Bulgarije. Ik loop door het armste gedeelte van Europa. De tijd gaat hier nog niet zo snel, maar de toegang ertoe is overal aanwezig; geen plek zonder 3G internet! Het enige wat ik jammer vind is dat de communicatie via een omweg gaat. Frans spreekt de oudere generatie gelukkig vaak wel. De liefde voor het land wordt gedeeld door de complimenten voor de aquarellen die ik maak. De vogels zijn niet echt in beeld, ze zijn er, maar net als in Nederland neemt men ze voor lief en nauwelijks waar. Met de winterwandeling achter de rug ben ik nu de lente en zomer aan het voorbereiden. Nog maar 750 km van stoffige paden en stille wegen door verlaten dorpen en onbekende steden, heerlijk!