apr
26

Freycinet Peninsula

Kruipend door het hoge struikgewas krijg je af en toe zicht op het onbeschrijfelijke mooie blauw van de zee en het lichte crèmekleurige strand. Ik ben op zoek naar een heel klein vogeltje, de Tasmanian Thornbill. Boven me in de doorgeschoten drie meter hoge, op heide lijkende planten hoor ik ze fluiten, maar ik zie ze niet. Om rustig te observeren schets ik dit schitterende uitzicht, de lichtinval die door de langgerekte dunne bladeren heen komt, het lichte ruisen van de wind door de breekbare twijgen, ik geniet enorm. Omdat mijn tijd niet oneindig is gebruik ik op mijn iphone één keer de weergave van het geluid van de zang van de Thornbill en binnen een seconde zit er een exemplaar op een meter van me af om te controleren wie zijn territorium is binnengekomen. We bekijken elkaar uitvoerig en gaan weer op pad. De schets die ik gemaakt heb heeft genoeg aanwijzingen om in het atelier een schilderij te maken die niet alleen een beeld, maar ook de sfeer goed weergeeft. Twee jaar geleden had ik technisch gezien dit beeld niet kunnen hebben maken, de ontwikkeling via ipad-schetsen heeft een wereld voor me geopend die meer dingen mogelijk maakt, een bevrijding!