feb
11

Op Expeditie naar Tasmanië

In het voetspoor treden van John Gould heb ik de afgelopen 28 jaar onbewust gedaan. Onze passie voor vogels is te vergelijken tot op grote hoogte. Nu sta ik op de valreep om werkelijk bewust in zijn voetsporen te treden en de endemische vogelsoorten van Tasmanië te observeren en te schetsen. Het grote verschil tussen de manier waarop hij de natuur in ging 150 jaar geleden en ik nu is het feit dat hij niet wist welke soorten hij tegen zou komen en ik een boek met beschrijvingen heb van alles wat ik daar tegen zou kunnen komen. Precies in dat laatste zit het hem; zou kunnen tegen komen, want de vogels laten zich niet zien omdat ik daar 20.000 km voor naar toe kom reizen. Ik zal net als Gould moeten zoeken, observeren, veel geduld hebben en in de tussentijd belaagd worden door bloedzuigers en moeten oppassen voor alom aanwezige slangen. De beloning wanneer ik de soorten waar ik naar zoek wel vind is een gevoel van euforie, dat ik deel ben van een lange traditie van natuurliefhebbers die deze soorten heeft mogen aanschouwen en deze kennis weer deel met anderen.