Het gedeelte van de tocht van Wenen naar Boedapest maak ik nu om de vogels van midden Europa te observeren tijdens het hoogtepunt van de zomer. De route volgt die van Patrick Leigh Fermor in 1934. Het platte land is nauwelijks veranderd, de steden zijn door de oorlog aangepast. De natuur is nog steeds de grootste invloed op mijn gedachten tijdens de tocht. De stilte, de eenzaamheid en de enorme leegte in een wereld waarvan men zegt dat deze overbevolkt is. De drukte zit in de steden, de rust buiten de bebouwing. Langzaam maar zeker zie ik de wereld zoals ik hem ken en waar ik ben opgegroeid veranderen. Het is allemaal nog bekend, maar toch net iets anders. Nu maak ik de overstap van het Westen naar het voormalige Oostblok. Ik heb geen voorkennis, weet niets van de geschiedenis, behalve dan wat ik in mijn leven erover heb gehoord en laat op deze manier alles op me afkomen met de ogen van een kind. Wat niet opvalt is mogelijk niet interessant. Wat wel opvalt is vaak al zo vanzelfsprekend dat het niet meer benoemd wordt. Voor mij zal alles een première zijn.
jul
13
13