Dominique heb ik leren kennen doordat Redmond O’Hanlon mij opbelde met de mededeling dat hij iemand had ontmoet die zeer de moeite waard zou zijn om te portretteren. In het atelier hebben we gesprekken en leren we elkaar beter kennen. Er bestaat een grote gelijkheid die leeftijd overbrugt, een wederzijds respect waarbij we een inzicht aan elkaar geven wie we zijn. Uit deze gesprekken volgt een beeld, niet het enige beeld waarin ik een persoon kan vastleggen, maar een gedeelte. Dit portret is een vastlegging van het uiterlijk met een spiegel van het innerlijk. Het is een portret dat door zijn eerlijkheid je in je ziel kan raken.